We watched our lives on the...wall

Υπάρχει ένα τραγούδι των My Chemical Romance που λέει:

"And when the lights all went out, we watched our lives on the screen"

Είναι ένας από τους αγαπημένους μου στίχους!

Μ'αρέσει να κάθομαι στο σκοτάδι. Σκέφτομαι. Για την ακρίβεια, στο σκοτάδι ο εγκέφαλός μου δεν παύει να λειτουργεί. Δε σκάει με τίποτα!

Σήμερα, λοιπόν, για άλλη μια φορά είδα τη ζωή μου (όχι στην οθόνη, αλλά στο ταβάνι!), όταν έσβησαν τα φώτα. Και προβληματίστηκα. Για άλλη μια φορά. 

Ξέρετε, καμιά φορά είναι δύσκολο. Έχεις όνειρα, έχεις φιλοδοξίες. Έχεις στόχους. Μα όταν τα βλέπεις όλα μαζί, πελαγώνεις! Ξαφνικά φοβάσαι. Τρέμεις μήπως δεν εκπληρωθούν. Μήπως διαλυθούν και γίνουν σκόνη. Μήπως τα πάρει ο άνεμος. Όταν τα βλέπεις όλα μαζί, γίνεσαι ένα κουβάρι και σκέφτεσαι, σκέφτεσαι, σκέφτεσαι...

Σχεδιάζω μανιωδώς το μέλλον, οπότε μέτρησα πάνω από 32 στόχους. Μικροπρόθεσμους, αλλά και μακροπρόθεσμους. Και αν και συχνά ξέρω μέσα μου πως θα τους πραγματοποιήσω, κάτι τέτοιες στιγμές το χάνω λίγο και... ιδού τα αποτελέσματα! Μια πολύ μπερδεμένη ανάρτηση και ακόμη πιο μπερδεμένοι αναγνώστες!

Μα με το παρελθόν τι γίνεται;

Το παρελθόν... Δύσκολη περίπτωση αυτό...Δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, ούτε καν να σβήσουμε κάποια πράγματα! Δεν με απασχολεί πια αυτό. Όχι. Ένα αγαπημένο μου πρόσωπο συνεχίζει να μου θυμίζει πως "Δεν πρέπει να κάθεσαι να μετανιώνεις και να κλαις για αυτά που έγιναν. Δε μπορείς να τα αλλάξεις!" Είναι το μότο του!

Έτσι κι εγώ, ακολουθώ τη συμβουλή του και δε με νοιάζει πια. Δεν ανησυχώ, αλλά ούτε και με τρομάζει το παρελθόν. Το "πριν".

Φωνάζεις, φοβάσαι, τρομοκρατείσαι.

Όχι μόνο για σένα και τα όνειρά σου. Υπάρχουν κι άλλα.

Αναρωτιέσαι...

Θα τα καταφέρω;

Μήπως χαθώ στη διαδρομή;

Κι αν τους απογοητεύσω; Όλους αυτούς που με βοήθησαν, με στήριξαν και έγιναν μέντορες. Αν τους απογοητεύσω;

Μα δε θα το κάνεις!

Well I was there on the day

They sold the cause for the queen,
And when the lights all went out
We watched our lives on the screen.
I hate the ending myself,
But it started with an alright scene.

It was the roar of the crowd
That gave me heartache to sing.
It was a lie when they smiled
And said, "you won't feel a thing"
And as we ran from the cops
We laughed so hard it would sting

Yeah yeah, oh

If I'm so wrong (so wrong, so wrong)
How can you listen all night long? (night long, night long)
Now will it matter after I'm gone?
Because you never learn a goddamned thing.

You're just a sad song with nothing to say
About a life long wait for a hospital stay
And if you think that I'm wrong,
This never meant nothing to ya

I spent my high school career
Spit on and shoved to agree
So I could watch all my heroes
Sell a car on tv
Bring out the old guillotine
We'll show 'em what we all mean.

Yeah yeah, oh

If I'm so wrong (so wrong, so wrong)
How can you listen all night long? (night long, night long)
Now will it matter long after I'm gone?
Because you never learn a goddamned thing.

You're just a sad song with nothing to say
About a life long wait for a hospital stay
And if you think that I'm wrong,
This never meant nothing to ya

So go, go away, just go, run away.
But where did you run to? And where did you hide?
Go find another way, price you pay

Woah, Woah, Woah, Woah, Woah, Woah

You're just a sad song with nothing to say
About a life long wait for a hospital stay
And if you think that I'm wrong,
This never meant nothing to ya, come on

You're just a sad song with nothing to say
About a life long wait for a hospital stay
And if you think that I'm wrong,
This never meant nothing to ya

At all, at all, at all, at all

Οι ασχολίες ενός μικρού «τσιμπουρακίου»

Και ναι! Επισήμως η πρώτη μου ανάρτηση..θα αναρωτιέστε γιατί 'ξανθό τσιμπούρι' αν και κάποιοι το ξέρουν ή τουλάχιστον μπορούν να φανταστούν. το πρώτο μέλος του ονοματικού συνόλου φανερώνει το χρώμα των μαλλιών μου.(άλλωστε.) Το δεύτερο, γιατί όπως ακριβώς τα τσιμπούρια ενοχλούν τους πάντες (μην σας πω τους άπαντες!), και δεν τους αφήνουν σε ησυχία, έτσι ακριβώς και εγώ..ενοχλώ τους πάντες ιδίως όταν ασχολούνται με κάτι..ε stranger?Γενικά ενοχλώ και ασχολούμαι πολύ με κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους στη ζωή μου που κατέχουν μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου! Κάποιοι το έχουν νιώσει πολύ καλά στο πετσί τους..Τι να κάνουμε όμως..Δεν μπορεί εύκολα ένα άνθρωπος να αλλάξει, αν και σας διαβεβαιώ το έχω προσπαθήσει, (όχι με μεγάλη επιτυχία θα έλεγα..) :P ..

Ας αλλάξουμε όμως θέμα..Έτσι για να ξέρετε και λίγα για εμένα είμαι ένα πολύ αγαθό, ευαίσθητο, υπομονετικό και προ πάντων καλό πλάσμα. Μην σας παρασύρει όμως..Φυσικά και κάνω πλάκα..(μεταξύ μας όμως κανα δύο από αυτά ισχύουν..) Γενικά μου αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ..άντε και το βόλεϊ..Δεν υπάρχει μέρα που να μην ασχοληθώ με τον αγαπημένο σκύλο και το ποδήλατό μου..Μία άλλη μου ασχολία είναι το διάβασμα..Βέέέβαια..Το λατρεύω..Δεν υπάρχει μέρα στη ζωή μου που να μην έχω διαβάσει ένα περιοδικό, ένα κόμικ, μία πινακίδα στο δρόμο έστω.

Τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μου μπορώ να πω ότι είναι ένας πειρασμός.ακόμη και στη δική σας. Σκεφτείτε. Κάθε μέρα έχει να αντιμετωπίσεις πολλούς πειρασμούς..(από μία τούρτα σοκολάτας μέχρι μία βουτιά στα παγωμένα νερά της θάλασσας το καλοκαίρι..) Τι θα διάλεξες; μία τούρτα σοκολάτα ή μία σαλάτα με λιγότερα λιπαρά; Μία βουτιά στη θάλασσα ή δουλειές στο σπίτι, στο γραφείο..Όλα αυτά είναι ένας πειρασμός που σε βάζει σε ένα μεγάλο δίλημμα! Την αναγεννημένη φύση ή τα βασανιστήρια και ο θάνατος, όπως συνέβη στους "ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΥΣ"του Διονύσιου Σολωμού; "μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη". 'Κάποιος' μου έκανε αυτό το κείμενο να το θυμάμαι για τα καλά(Άθελά μου φυσικά..με πίεσε πολύ και τα κατάφερε..Του χρωστάω πολλά αυτού του'κάποιου'..και όχι μόνο αυτού του κάποιου..) Και να να μου θυμίζει την υπέροχη σχολική χρονιά που περάσαμε μαζί. Και να πως την πατήσατε και σας ξεγέλασα..Αυτή η ανάρτηση έχει τίτλο «Οι ασχολίες ενός μικρού «τσιμπουρακίου», και τα προηγούμενα 4-5 λεπτά δεν αναφέρομαι στον τίτλο. Επομένως βγήκα εκτός θέματος.(ε κυρία Ε.. και κύριε Η...;;;)απαράδεκτο!

Ας συνεχίσω λοιπόν! Μου αρέσει να ακούω μουσική. Όχι ότι και ότι. Έντεχνο, ροκ ελληνικό άντε και με το ζόρι λίγο ξένο ροκ. (λόγο ηχορύπανσης μέσα στο δωμάτιο από τον stranger!) Μου αρέσει πολύ το skateboard αν και δεν ξέρω πολλά κόλπα, αλλά μαθαίνω σιγά σιγά..(προς το παρόν δεν είχαμε κάποιο ατύχημα.) Τέλος τα roller skates.

Αυτά! ελπίζω κάποιοι να είναι λίγο ευχαριστημένοι, να μην έχουν παράπονο και να μας θυμούνται..

Φιλιά και τα ξανά λέμε! Καλά να περνάτε! Ξεκουραστείτε και βλέπουμε τον Σεπτέμβρη. Κάτι θα έχουμε σκεφτεί μέχρι τότε.!

Δώσε στοιχεία...για μένα!

(Ξέρετε, όπως θα διαπιστώσετε πολύ γρήγορα, έχω ένα θεματάκι με τους τίτλους των αναρτήσεών μου! Αν και μπορεί να ασχολούμαι με ένα κείμενο για ώρες, όταν έρθει η ώρα να το τιτλοφορήσω, δεν μπορώ να βρω τις κατάλληλες λέξεις, για να το κάνω! Κάποιες άλλες φορές, βέβαια, τον βάζω από την αρχή και στο τέλος δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έχω γράψει! Κουλό, ε; Αυτή είναι απλά μια προειδοποίηση, για να ξέρετε στο μέλλον... Και την βάζω στην αρχή της ανάρτησης, γιατί ταλαιπωρήθηκα πολύ με τον συγκεκριμένο τίτλο!)

Θεωρώ πως επειδή ακόμη είναι η αρχή του ιστολογίου, θα πρέπει να γνωριστούμε καλύτερα. Έτσι, λοιπόν, αποφάσισα να γράψω κάτι για μένα. Κάτι πιο...αποκαλυπτικό από τη σύντομη..."περιγραφή" μου στην προηγούμενη ανάρτηση εδώ!

Για να δούμε...

Πρώτον και ίσως σημαντικότερο από όλα, δεν υπάρχει μέρα που να μην ακούσω μουσική. Η μουσική είναι κάτι σαν τον καφέ για μένα. Όπως κάποιοι άλλοι δεν "λειτουργούν" αν δεν έχουν πιει καφέ, έτσι και εγώ χρειάζομαι τη μουσική για να "επιβιώσω" σε αυτόν τον ηλιθιόκοσμο! Μη με παρεξηγήσετε! Ούτε παίζω κάποιο μουσικό όργανο, αλλά ούτε και τραγουδάω. (Εκτός και αν εξαιρέσετε τις αγριοφωνάρες μου μέσα στο σπίτι, όταν είμαι είτε θυμωμένη, είτε πολύ χαρούμενη). Απλά την απολαμβάνω και την αφήνω να γεμίσει κάθε κύτταρο του κορμιού μου.
Όσο για το τι μουσική είναι αυτή... Εμ.. Εδώ υπάρχουν και κάποια όρια! Αν είναι ποπ, δεν την αφήνω καν να εισχωρήσει στο αυτί! Αν πάλι αποτελεί κομμάτι αυτό που λέμε rock (συνήθως alternative χωρίς να είναι απόλυτο αυτό), metal, έντεχνο ή jazz, τότε... οι υπόλοιποι αποκτούν πρόβλημα ακοής, γιατί το έχω στη διαπασών! :Ρ Δεν είναι όμως πάντα απαραίτητο να την ακούω. Αρκεί να έχω τις νότες στο μυαλό μου! Μόνο αυτό.- Τις φέρνω στο προσκήνιο όποτε τις χρειάζομαι(συνήθως όταν μένει από μπαταρία το mp3!) και έτσι κάθε στιγμή ακούω μουσική!
Πάει και το θέμα μουσική, το οποίο ήταν και βασικό!

Χμ... Για να σκεφτώ...

Α! Ακόμη, αν δε θέλετε να λογομαχήσουμε, θα προτιμούσα να μην εξυμνείτε Αρχαία Ελληνικά, Ιστορία και Θρησκευτικά. Τουλάχιστον όχι σε σχόλια αναρτήσεων μου! ;) Και φυσικά αστειεύομαι! Ο καθένας έχει τις δικές του προτιμήσεις... Και χωρίς δισταγμό μπορείτε να τις εκφράζετε εδώ, χωρίς τον κίνδυνο λογοκρισίας!(Άλλωστε για αυτό δεν έχουμε φραγή των σχολιων)
Καλά καταλάβατε! Πέσατε σε φανατική οπαδό Φυσικής, Μαθηματικών(κυρίως Άλγεβρας), Χημείας και Βιολογίας! Και δε θέλω σχόλια! Έχουμε και εμείς τις αδυναμίες και τις κλίσεις μας... Δε μπορούμε να αντιταθούμε σε αυτές. (Μεταξύ μας, δε θέλουμε κιόλας!). Απλά, αν και σε πολλούς μπορεί να φανεί λίγο παράξενο, δε με ενοχλεί να λύνω ασκήσεις των "θετικών μαθημάτων" και να διαβάζω βιογραφίες επιστημόνων...

Επόμενο; Basketball! Ελληνικιστί Καλαθοσφαίριση.

Αν και μόλις με δει κάποιος, δεν είναι το πρώτο άθλημα που πιστεύει πως κάνω, εμένα εξακολουθεί να μου αρέσει και να περνώ καλά παίζοντας με φίλους και μη! Το όλο ομαδικό πνεύμα είναι κάτι που λείπει από τη ζωή μας πια και αν είσαι τυχερός το συναντάς στα αθλήματα. Αν και υπάρχουν δεκάδες άλλα ομαδικά αθλήματα, πιστεύω πως το μπάσκετ είναι περισσότερο "οργανωτικό". Αλήθεια, δε ξέρω πως να το εξηγήσω, αλλά όταν παίζω μπάσκετ, όλα τα υπόλοιπα σταματούν. Υπάρχει μόνο η ομάδα και η μπάλα. Η αλήθεια είναι πως έχω σακατέψει έναν καρπό, απλά επειδή ξέχασα πως υπήρχα και εγώ ως οντότητα στο γήπεδο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.. :Ρ

Νομίζω αυτό ήταν το top 3 των αγαπημένων μου ασχολιών... Τώρα για τα υπόλοιπα απλά θα δώσω λέξεις.. Τίποτα παραπάνω...

Εμ... Λογοτεχνικά βιβλία, ποδόσφαιρο, σοκολάτα, γκρίνια, ύπνος, πολύς ύπνος(!), ταξίδια, googlάρισμα...

Η συνέχεια επί των υπόλοιπων αναρτήσεων!

Φιλιά και καλά κουράγια στην εκφυλισμένη κοινωνία μας!

This is us! :D

Δε θα μπορούσαμε, βέβαια, να μην συστηθούμε! Θα ήταν μεγάλη αγένεια, οπότε ξεκινάμε!

Διαχειριστές στο blog μας (μέχρι τώρα) είμαστε οι:

• StrAnGEr
• ΒLoNde tick (μτφρ ξανθό τσιμπούρι)

Καταρχάς, να μιλήσουμε για εμάς..
Το ΒLoNde tick είναι μια ευαίσθητη παρουσία και, όπως θα δείτε, πολύ χαρούμενο... Μερικές φορές, όμως το πιάνουν τα μανιοκαταθλιπτικά του και μπαίνει στο off. Το ξεπερνά γρήγορα(πάλι καλά!) και "ξανά προς τη δόξα τραβάαααααα". Υπεύθυνο σε όλα, αν και από ότι διαισθάνομαι το ιστολόγιο θα είναι κάτι που θα καταλήξω να ανανεώνω μόνο εγώ! :Ρ Η ευαισθησία και η αθωώτητά του μερικές φορές σου τη δίνουν στα νεύρα, αλλά το συνηθίζει κανείς πολύ εύκολα! Πιστέψτε με! :)
Αυτά ήταν τα βασικά που έπρεπε να πω... Από εκεί και πέρα θα πρέπει να διαβάσετε κανα-δυο (μελλοντικές) αναρτήσεις του και θα μπείτε με τη μία στο νόημα!

Και τώρα σειρά μου!
Εγώ... εμ.. Κοιτάξτε. Δεν είναι εύκολο να περιγράφει κανείς τον εαυτό του!
Αλλά... Ε, λοιπόν, έχω λίγες ιδιοτροπίες. Ε, εντάξει πολλές! Και είμαι ένας πολύ παράξενος άνθρωπος.Οπότε αν δείτε μια ανάρτησή μου μέσα στο κέφι και μετά από μία ώρα αλλάξω τροπάριο και ξεκινήσω τα καταθλιπτικά posts, μην αγχωθείτε! Ο ίδιος ακριβώς άνθρωπος θα είμαι! Και συγνώμη που το λέω, αλλά είστε αναγκασμένοι να το αποδεχτείτε. Όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα... :Ρ

Φιλιά, παίδες και τα λέμε σε καινούριες αναρτήσεις.. (τώρα το πότε... άγνωστον!) :Ρ

Καινούρια Αρχή...

Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν εκατομμύρια blogs ανθρώπων, οι οποίοι απλά θέλουν να εκφραστούν... Κάποιες φορές φτιάνουν επιτυχημένα ιστολόγια και έχουν πάμπολλους αναγνώστες... Κάποιες άλλες όχι. Είναι πιο συνηθισμένο φαινόμενο ένα blog να παραμένει στα όρια των φίλων και των γνωστών του συντάκτη... Μα είναι κακό αυτό; Φυσικά και όχι! Καθόλου μάλιστα.
Δεν ευελπιστούμε πως θα έχουμε κάποια μεγαλειώδη επιτυχία μέσα από αυτό, απλά ανοιγόμαστε... "Εκθέτουμε" τους εαυτούς μας με την ελπίδα ότι κι άλλοι θα το κάνουν.

Ποιος ο λόγος να μιλά κάποιος αν μιλά μόνος του;

Οπότε... να 'μαστε! Τις επόμενες μέρες θα ακολουθήσει ανάρτηση, για να συστηθούμε. Να εκτεθούμε ακόμη περισσότερο λέγοντας και ποιοι ακριβώς είμαστε. Περιγράφοντάς μας...

Για τώρα, ας πούμε απλά ένα επανειδείν!

Καλή, καινούρια μας αρχή, λοιπόν...(και δική μας και δική σας, γιατί μπορείτε πάντα να είστε μέρος αυτού του blog!)